Chronische dikke-darmproblemen bij de hond  komen regelmatig voor. Er zijn verschillende oorzaken voor problemen met de dikke darm:

• Colitis en/of proctitis
• Tumoren 

Colitis/proctitis

Colitis is een ontsteking van de wand van de dikke darm, proctitis is een ontsteking van het laatste stukje van de dikke darm, het rectum. Chronische ontstekingen van deze weefsels kunnen onderverdeeld worden in:

-Lymfo-plasmacellulair:

Er is een ontsteking in de darmwand, waarbij deze witte bloedcellen de overhand hebben. Het is een reactie van het immuunsysteem op materiaal dat zich in de darm bevindt. Wat voor soort materiaal dit precies is, is vaak niet goed te achterhalen.

-Eosinofiel:

Is vergelijkbaar met wat geldt voor het bovenstaande. Eosinofielen zijn ook witte bloedcellen. Mogelijk spelen voeding en parasieten een rol bij deze vorm van colitis.

-Granulomateus:

Een granuloom is een opeenhoping van witte bloedcellen. Deze vorm van colitis kan lokaal voorkomen, wat diktes in de darm veroorzaakt. Deze diktes kunnen vernauwing van de darm geven en raken snel geïrriteerd door passerend voedsel (met bloedingen als gevolg). Het kan ook diffuus voorkomen.

-Ulceratief:

Dit is de ernstigste vorm van colitis, en komt met name voor bij jonge Boxers. Er ontstaan ulcera (zweren) in de darm en de functie van de darmwand raakt ernstig verstoord.

Verschijnselen

Diarree, slijm- en/of bloedbijmenging, persen op de ontlasting, soms braken. De verschijnselen zijn in ernst afhankelijk van de vorm.

Diagnostiek

De verschijnselen die de hond vertoont wijzen op een probleem in de dikke darm.

De definitieve diagnose kan uitsluitend gesteld worden door pathologisch onderzoek van kleine stukjes darmslijmvlies. Om deze te verkrijgen wordt onder narcose een video-endoscopie uitgevoerd. Hierbij wordt een lange slang, waaraan een camera bevestigd is, in de darm gebracht. Omdat het laatste stuk van de darm leeg moet zijn voor het onderzoek, moet de hond voorafgaand aan het onderzoek 2 dagen vasten. Als dit niet gebeurt is het onderzoek zinloos! Het slijmvlies kan zo bekeken worden en vervolgens worden er met een klein tangetje stukjes weefsel (1-2mm) verwijderd. Deze worden opgestuurd naar een patholoog, waar er hele dunne plakjes van worden gesneden, die onder de microscoop onderzocht worden.

 Therapie en prognose

– Lymfo-plasmacellulair en eosinofiel:

De meeste patiënten zijn met dieetvoer en medicatie goed te behandelen.

– Granulomateus:

Als er sprake is van weefselwoekeringen in de darm, dan moeten deze verwijderd worden. Het ontstaan van nieuwe woekeringen kan niet goed geremd worden.

– Ulceratief:

Dit is de ernstigste vorm van colitis en ook het minst goed te behandelen. Indien de patiënt in een vroegtijdig stadium wordt aangeboden, is de prognose beter. Bij sommige dieren is de aandoening met medicatie goed onder controle te krijgen, maar bij sommige dieren ook niet.

 

Tumoren

Tumoren in het maag-darmkanaal zijn relatief zeldzaam. Er komen tumoren voor die alleen lokaal (op een plek) in de darm groeien, deze veroorzaken in de meeste gevallen geen diarree maar obstructie. Dergelijk tumoren kunnen, mits ze niet zijn uitgezaaid, chirurgisch worden verwijderd. Andere tumoren komen diffuus (verspreid) voor, deze zijn vaker een oorzaak van diarree. Het is lastig vast te stellen hoe groot het aangetaste stuk darm is en chirurgie is vaak geen goede optie. De prognose van dergelijke tumoren is vaak slecht. De diagnostiek betreft vaak meerdere onderzoeken, waaronder een echo van de buikholte. De aard van de tumor kan alleen vastgesteld worden door middel van pathologisch onderzoek van een biopt (zie eerder).

 

Vragen over chronische dikke-darmproblemen bij de hond  ?

Mocht u nog vragen hebben over chronische dikke-darmproblemen bij de hond, u kunt de dierenartsen bereiken tijdens het telefonisch spreekuur (maandag t/m zaterdag tussen 08.00 en 09.00) of maak een afspraak met een dierenarts op onze vestiging in Leiden of Voorschoten.

 

Voorschoten, Colette van Kan, maart 2010